Met Dolf Jansen als opening zat er direct al vaart in het programma. Dat was nodig, want alleen als je wakker bent kun je grote vraagstukken bespreken. Preventie, het tekort aan zorgprofessionals, meer samenwerken in de keten; we staan voor grote uitdagingen.
De mens centraal
Goede zorg en preventie begint bij de focus op de mens waarvoor je het doet. Tijdens het evenement hoorde je ook steeds vaker het woord mens in plaats van patiënt of cliënt. Een bewuste keuze; als we ons meer gaan richten op preventie is er namelijk – met een beetje geluk – nog geen zieke, maar een mens. Daarin past ook om meer te kijken naar de hele levensreis van de mens, in plaats van alleen datgene wat er binnen de vier muren van een zorginstelling gebeurt.
Maar die mens centraal zetten is een uitdaging. In de drang om minder te praten en meer te doen is er een klimaat ontstaan waarin iedereen zijn eigen oplossing is gaan bouwen. Daardoor hebben we inmiddels een behoorlijk oerwoud aan loketten, platformen, sociale kaarten en samenwerkingsverbanden aangeplant. Terwijl het Integraal Zorgakkoord juist bepleit om dichtbij de patiënt te staan, en laagdrempelige oplossingen te bieden. Hoe staat dat in verhouding tot het feit dat mensen zoals jij en ik straks onze medicijngegevens in moeten vullen in allerhande platformen als MijnPreventie, MijnHuisarts, MijnZiekenhuis en MijnFysiotherapeut? En het feit dat deze beoogde gebruikers nog maar zelden in het ontwikkelproces worden meegenomen?
De rol van communicatie
Bij het aanpakken van deze vraagstukken speelt communicatie een grote rol. Een communicatieadviseur kan je helpen bij het maken van een gedegen omgevingsanalyse. Wat is er al, waar kan ik op aanhaken om te voorkomen dat ik het wiel opnieuw uitvind? Ook een doelgroepen- of gebruikersanalyse is een speerpunt binnen ons vakgebied; hoe, waar en wanneer heeft de mens precies een oplossing nodig, en wat zoekt diegene vooral ook niet? En hoe betrek ik mijn doelgroepen precies?
Wat dat betreft zijn dit de vragen waarover we moeten praten vóórdat we wat gaan doen. Want doen is goed, iets gefundeerd doen is nog beter.