Begrijpelijk – niet altijd even makkelijk

16-02-2023

Kun jij je de laatste keer herinneren dat je een brief kreeg en dacht: “Ik snap er niets van, ligt dat aan mij?”. Oproepen voor het ziekenhuis, informatie over gemeentelijke belastingen, je Wmo- of PGB-aanvraag, het formulier voor de verzekering die je moest afsluiten; voor veel mensen is het niet allemaal even begrijpelijk.

Als je iets communiceert wil je dat je doelgroep je begrijpt. Een simpele wens zou je zeggen. Toch lukt dat niet zomaar. Iedereen kan wel een voorbeeld noemen van communicatie waarvan hij of zij dacht; huh?! Dat is precies de communicatie waar mijn handen van gaan jeuken.

Alle communicatie – zeker die over zorg, ondersteuning of overheidszaken - moet toegankelijk en begrijpelijk zijn. En dan niet alleen voor mensen die lastige teksten toevallig begrijpen. Maar juist ook voor mensen die niet (goed) kunnen lezen, moeite hebben met de Nederlandse taal, of te veel aan hun hoofd hebben om een lange handleiding over videobellen met je arts te begrijpen. En hun afspraak daardoor afzeggen.

Niet alleen tekst

Ik hoor je denken; dan maken we onze teksten toch simpeler? Dat is inderdaad een snelle oplossing voor begrijpelijkere communicatie. Maar je voelt de bui al hangen. Snel is helaas niet volledig. Want begrijpelijke communicatie gaat niet alleen over hoe je een tekst schrijft. Maar juist ook over vragen als:

  • Wat los ik op, en voor wie? Wil je mensen met schulden helpen? Bedenk je dan bijvoorbeeld dat zij hun post soms niet openmaken.
  • Hoe bereik en betrek ik mensen nog vóórdat ik een communicatiemiddel maak? Je doelgroep weet het beste wat voor hen wel en niet werkt.
  • Welk kanaal kies ik? Zet ik het op mijn website, leg ik een folder in het gemeentehuis of vraag ik een medewerker van het buurthuis om mensen te vertellen over de gratis sportlessen in de wijk?

Houd het vast

Veel communicatietrajecten werken toe naar de lancering van een website of de oplevering van een ander middel. Als dat middel er is kan het aanlokkelijk zijn om achterover te leunen. Te wachten tot de mensen zich melden bij het loket in het gemeentehuis, de receptie van het ziekenhuis of de wijkverpleging. Maar juist dan is het belangrijk om te blijven kijken wat er gebeurt met je communicatie. Als ik die ene folder in het Turks verstuurd heb, is er dan ook iemand die patiënten in het Turks te woord kan staan als ze vragen hebben? Komen er echt meer mensen uit een aandachtswijk naar een bevolkingsonderzoek? Wat kunnen we beter of anders doen?

 

Oef, dat is veel..

Ik kan me helemaal voorstellen dat je denkt, dat is nogal wat. Moet ik daar allemaal aan denken? Ik kan je geruststellen. Dat hoef je niet zelf te doen. Bij Gloedcommunicatie sta ik voor je klaar om je te helpen om dit alles – en nog veel meer – in een communicatietraject te verwerken. Hoe je me kunt bereiken lees je hieronder.